درمان با مهار کننده هایDPP-IV هیچ ارتباطی با بروز نارسایی قلبی در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ندارد
13ژانویه 2016- یک مطالعه ی جدید نشان می دهد هیچ ارتباط ظاهری بین نارسایی قلبی در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که تحت درمان با مهار کننده های DPP-IVهستند نسبت به سولفونیل اوره ها وجود ندارد.
محققان موسسه ی Truven Health Analyticsدر مریلند آمریکا، به ارزیابی تأثیر داروهای دیابت نوع 2 بر نارسایی قلبی در این بیماران پرداختند.
اطلاعات آنالیزشده در این تحقیق، از پایگاه the Truven Health MarketScan Commercial و پایگاه مکمل Medicareاستخراج گردید.
محققان می گویند: نارسایی قلبی در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 غیرمعمول نیست و انتخاب داروهای دیابت می تواند بر خطر ابتلا به نارسایی های قلبی تأثیر گذارد.
بخش مهمی از مراقبتهای پزشکی در حال حاضر به نظارت بر بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 برای علایم نارسایی قلبی نظیر تنگی نفس و ادم اختصاص دارد.
در این مطالعه ی گذشته نگر، بیمارانی که دارو درمانی آنها از اول آگوست سال 2010 تا 30 آگوست سال 2013 آغاز شده بود، شرکت داشتند. بیمارانی که برای این آنالیزها انتخاب شدند شامل: بیماران تحت درمان با داروی Onglyza(saxagliptin) یا Januvia(سیتاگلیپتین ) بودند که هر دو از داروهای مهار کننده ی DPP-IVمی باشند( که به کاهش وزن و کاهش مقدار قند خون کمک می کنند) و بیمارانی که تحت درمان با سولفونیل اوره ها بودند.
این مطالعه شامل 2018556 بیمار برای مقایسه ی مهار کننده های DPP-IVبا سولفونیل اوره و 112888 بیمار برای مقایسه ی دو داروی Onglyzaو Januviaبود.
نتیجه ی اولیه در این تحقیق، بستری شدن بیماران به دلیل نارسایی قلبی در دوره ی پیگیری بود. نتایج ثانویه، شامل بستری شدن به دلیل سایر نتایج قلبی عروقی مانند سکته ی مغزی، انفارکتوس حاد میوکارد و آنژین ناپایدار بود.
هیچ تفاوت آماری قابل توجهی دربستری شدن بیماران به دلیل نارسایی قلبی در بیمارانی که به بیماریهای قلبی عروقی قبل از مطالعه مبتلا بوده و با مهار کننده های DPP-IVدرمان می شدند، نسبت به بیماران تحت درمان با سولفونیل اوره مشاهده نشد. علاوه بر این، در مقایسه ی saxagliptinو سیتاگلیپتین هیچ تفاوتی دربستری بیمارانی که قبل از شروع تحقیق به CVDمبتلا بودند، مشاهده نگردید. همچنین این تفاوت برای بیمارانی که در شروع تحقیق به بیماریهای قلبی عروقی مبتلا نبودند، نیز مشاهده نگردید.
محققان همچنین دریافتند که در درمان با مهار کننده های DPP-IVمیزان خطر نتایج ثانویه درمقایسه با درمان با سولفونیل اوره ها، بطورقابل توجهی پایین تر است.
نتایج این تحقیق بصورت آنلاین درمجله ی Diabetes Careمنتشر گردید.
منبع: